alle lampjes zijn aan vanavond

mensen lopen snel door overvolle straten

toeterende taxi's verstoren de stilte die er eigenlijk niet was

de hele stad beweegt zich voort in het tempo van de haastende mensen

ik kijk er naar van een afstandje

iedereen vind dat er een rede is voor grote haast

ze moeten nog ontelbaar dingen doen en regelen

nog honderden keuzes maken

nog jaren door zonder om te vallen

ik besluit te doen wat niemand zou doen

het tegenovergestelde van dat waar al deze mensen zo druk mee bezig zijn

ik knoop mijn jas dicht en sta op

wringend en duwend beweeg ik me tegen de stroom in

mensen schelden en raken even uit hun gefocuste en overtuigende haast

het is bijna aanstekelijk, besmettelijk

je zou bijna de neiging krijgen om om te draaien

en samen met de massa rechtdoor te lopen

rechtdoor is altijd goed, altijd veilig

als je alsmaar rechtdoor blijft gaan, kan er niks fout gaan

maar als we echt eerlijk zijn, wie gaat er allemaal rechtdoor?

uiteindelijk belandt iedereen in de gevreesde zijwegen

en zijn de zijwegen het nieuwe rechtdoor geworden

als ik bij mijn auto ben aangekomen stap ik in en rij ik weg

eindelijk ruimte

achtergrondmuziek: corner of your heart, ingrid michaelson

Je zit daar maar, tussen de rotsen

jouw oranje hemdje contrasterend tussen het grijs

je bent anders, confronterend, irriterend, weerspiegelend en mooi

met snelle knippen knip je stukken van je haar af

de blonde lokken verzamelen zich om je heen

ik doe mijn jas uit en sla hem om je heen

‘je gaat echt niet stoppen tot alles eraf is, hè?’

je schudt je hoofd

je bent vaker boos op me geweest, hebt veel stomme dingen gedaan om mij te irriteren

maar deze keer was het anders

je was boos op jezelf, voor de eerste keer

ik kom naast je zitten

‘ik denk dat het je wel leuk zal staan, dat kale.’

je kijkt me boos aan, maar ik weet dat je begrijpt dat ik zeg; ‘ik ben er voor je’

‘zal ik proberen je over te halen naar binnen te komen met warme chocolade?’

je doet geen poging om antwoord te geven

iedere keer dat ik je zo zie, doet het pijn

maar ik weet ook dat dit is wie je bent,

je gaat steeds dood en wordt dan weer opnieuw geboren

als al je blonde haren zich tussen de rotsen hebben neergelegd,

kijk je uit over het water

daar zitten we dan samen op de rotsen, kijkend naar de blauwe golven

‘je wilt toch niet gaan zwemmen’ zeg ik, voor de grap

je kijkt me aan met ondeugende pretoogjes

ik zucht, dit is de zoveelste keer dat ik je onbedoeld op een slecht idee help

‘toe nou, pappa’

en de zoveelste keer dat ik je niet kan weigeren

als we onze kleren op een grote boxershort van mij en een grote boxershort van haar na, op de kant hebben gelegd, rennen we het ijskoude water in

lachend en proestend beweeg je je tussen de golven

ja, dit is wie jij bent

gewoon.. anders

(achtergrondmuziek: Conrner of your heart, Ingrid Michealson)

amazing awesome lovely beautiful

it's cold outside...        knit graffiti

     

metallic rokje, ZARA

 

dekbedden Bob en twirre, SNURK

moeilijk

nog een golf spoelt over me heen

waar ben je?

Uitwerking/ Uitproberen | Textuur

Wat als je opeens anders bent?

Wat als je (weer) normaal bent?

[achtergrondmuziek: Where we gonna go from here, Mat Kearney]

Inspiratie | Textuur